धुवाधार

 डोस्क्याला शॉट

बंडया जात्याच हुशार विद्यार्थी पण तितकाच वांड. आई, वडील, भावंडं, शिक्षक, मित्र, इतकंच काय शाळेतले शिपाई दादा पण त्याला त्याच्या वांडपणाबद्दल सारखे बोल लावत असतात. कुणाच्या खोड्या काढ, कुणाचा डबा पळव, शिक्षक येण्यापूर्वी त्यांच्या टेबलावर असं काही आणून झाकून ठेवायच की ते उघडताच सर किंवा बाई घाबरले पाहीजेत.असल्या खोड्या करणं म्हणजे त्याच्या डाव्या हातचा मळ, मग बंड्याला समोर बोलावून चोप मिळायचा हे ओघानं आलंच. पण कुलकर्णीसर मात्र बंड्याला कधी शिक्षा देत नसतं, त्याला पुढं बोलावून समजावून सांगत. 'अरे बंडया, तू खूप हुशार विद्यार्थी आहेस. ही सगळी हुशारी वाया नको घालूस. चांगला अभ्यास कर. आणि खूप मार्क मिळव, सगळे चकित व्हायला पाहीजेत' बंड्याची आई पण त्याला जवळ घेऊन डोक्यावर हात फिरवत हेच बोलायची. बाकीचे मात्र त्याला हाडतूड करायचे.

 वार्षिक परीक्षा जवळ आल्यावर मात्र बंड्यानं अगदी मनावर घेतलं. प्रचंड अभ्यास केला आणि परीक्षेत मार्क मात्र धु धु धुतले. सगळेच सुखावले...

हे सगळं रुपक जरी बंड्याबद्दल असलं तरी माझा बंडया म्हणजे पाऊस...

तो, जोपर्यंत पडत नाही तोपर्यंत आपण त्याला किती बोल लावतो, शिव्या शाप देतो, पड बाबा एकदाचा आणि भरून टाक नद्या नाले, शेतं आणि तळी. अशी याचना करतो, पण त्यानं एकदा मनावर घेतलं की दोन दिवसात अक्षरशः धु धु धुतो. या शनिवारपासून बरसला तसा.

मग तो दाखवून देतो गुरुपौर्णिमेचा खरा गुरु कोण ते..

असाच गुरु प्रत्येकाला मिळो आणि सर्वांवर सुखाची,सदमार्गाची बरसात होवो... आताच्या धुवाधार बरसणाऱ्या पाऊसासारखी.... 

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे 

विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक