कोकणाचं वैभव

 डोस्क्याला शॉट

तळ कोकण निसर्गाने समृद्ध आहेच. पण त्याला मानवाच्या नाकर्तेपणाचे वरदान लाभले आहे की काय अशी शंका येते. अर्थात याचा प्रत्यय कुडाळ मुक्कामी आला. त्याचं झालं असं, कुडाळ मार्केटमध्ये आम्ही फिरत होतो. पावसाळ्यात इथे भाजी, धान्य इत्यादी कोणत्या प्रकारची मिळते ही उत्सुकता होती. खूप फिरलो. पावसाळी भाज्या, आळु, केळफूल अशा विविध भाज्या दिसल्या पण त्या थोड्या महाग वाटल्या किंवा हे इथले स्थानिक नाहीत हे त्या विक्रेत्यांनी ओळखून वाढवून भाव सांगितले असणार.असो.

पुढे एका किराणामालाच्या दुकानात गेलो. तिथे अनेक प्रकारचे तांदूळ पाहिले. परीमल, कोलम, जिरेसाळ इत्यादी. सहज त्या विक्रेत्याला विचारलं, कोकणात सर्वत्र भातशेती होते मग हे विविध प्रकारचे तांदूळ इथलेच असणार ना. यावर तो विक्रेता बोलला ते खरंच क्लेशकारक होतं.

अहो, होईल नायतर काय. सगळ्या प्रकारचा भात इथं होऊ शकतो. सुंदर जमीन आहे. मुबलक पाऊस पडतो. छान वातावरण आहे. पण सगळ्यांच्या अंगात आळस भिनलाय. हा गावठी तांदूळ करण्याशिवाय दुसरा कोणताच भात आम्ही शेतात लावत नाही. हा जो तांदूळ तुम्हाला दिसतोय तो सगळा बेळगावहून येतो. आम्ही त्यासाठी पण दुसऱ्यावर अवलंबून राहतो, आता बोला.

मी काय बोलणार. थोडी शांतता गेल्यावर तोच म्हणाला,

आळशीपणा आणि हेवेदावे यातच कोकणी माणसांनी नुकसान करून घेतलंय.

हे त्याचेच शब्द...

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे 

विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक