कष्ट

 डोस्क्याला शॉट

काल एका डिपार्टमेंट स्टोअरमध्ये गेलो होतो. तिथला मॅनेजर ओळखीचा निघाला. स्टोअर अतिशय अत्याधुनिक होतं. ग्राहकांना खरेदी करताना सुलभता कशी मिळेल याची पूर्ण काळजी घेतली होती.
मॅनेजरने मुद्दाम त्याच्या केबिन मध्ये नेलं. प्राथमिक गप्पा झाल्या. जुन्या ओळखी निघाल्या. मग महागाईवर मुद्दा आला. त्यात झपाट्याने होत असलेली वाढ यावर चिंता व्यक्त झाली (सामान्य माणूस तेव्हडच करू शकतो)
नंतर मात्र एक भयानक वास्तव त्यानं सांगितलं ते विचार करायला लावणारं आहे. पूर्वी माल उतरून घ्यायला माणसं सहज मिळत होती. आता अशी मजुरांची जमातच नाहीशी झाली आहे. कुणी कष्टाची कामं करायलाच तयार नाहीये. हा एक मुद्दा तर त्यातूनच एक भयानक वास्तव समोर आलं.
पूर्वी एक गोणी (पोतं) शंभर किलोचं असायचं, आणि त्यावेळचे मजदूर ते सहज उचलत असत. काळ बदलला. शंभर किलो उचलणं शक्य नव्हतं म्हणून ते पन्नास किलोचं झालं. आतातर ते केवळ तीस किलोचं झालंय.
मी विचार करतोय की, आताचे तरुण खरंच सुधृढ आहेत का. आज तीस किलोचं ओझं उचलणारा तरुण मिळत नसेल तर देशातील तरुणांची शारीरिक क्षमता सुध्रुढ म्हणावी का.
याला दोन कारण असू शकतात. एक म्हणजे शिक्षणामुळे मजुरीचं काम कोणी करत नाही. आणि दुसरं म्हणजे सर्वप्रकारच्या पोल्युशनमुळे आपल्या तरुणांची शारीरिक क्षमता झपाट्याने कमी होतीय. दिसतोय तो केवळ दिखावा.
खरच विचार करण्यासारख आहे...

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे
विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक