भंपक अध्यात्म

 डोस्क्याला शॉट

कालच्या रविवारी सकाळीच दादरला जाण्यासाठी लोकल पकडली. फारशी गर्दी नव्हती पण बसायला मिळेल अशीही परिस्थिती नव्हती. आता साधारण चाळीसेक मिनिट उभ्यानच प्रवास करायला लागणार होता. माझ्या बरोबर आणखी दहा बारा माणसं सुद्धा गाडीत चढली होती. काही या बाजूला तर काही त्या बाजूला गेले.

गाडी सुरु झाल्यावर पलीकडच्या कंपार्टमेंटमधून भांडण्याचा आवाज सुरु झाला. भांडण जागेवरून असावं असं वाटलं तर ते तसं नव्हतं. चढताना धक्का लागला म्हणून ते होतं. लोकल मध्ये साधारण या दोन मुद्यावरच भांडण सुरु होतं. तसं ते सुरु झालं होतं. म्हंटल थोड्यावेळात ते शमेल पण दोघांपैकी कोणीच थांबायला तयार नव्हतं. सगळे प्रवासी हे भांडण पहात उभे होते. शेवटी प्रकरण हमरी तुमरीवर आलं मग मात्र काहीजण मधे पडले त्यात मीही होतो. मी त्यातल्या एकाला विनवण्या करून मी जिथे उभा होतो तिथं आणलं. पण तिथं येईपर्यंत त्याच्या तोंडून केवळ शिव्याच ऐकू येत होत्या. आम्ही दोघा तिघांनी कसबस त्याला शांत केलं. आणि प्रकरणाची इतिश्री झाली.

जो भांडत होता, शिव्या देत होता त्याच्याकडे नखशिखान्त पाहिलं तर त्याने शुभ्र पांढरा सलवार कुर्ता घातलेला. कपाळावर भागवा टिळा लावलेला. आणि शर्टाच्या छातीवर कुण्या बाबाचा बिल्ला मिरवीत होता. मी सहजच त्याला विचारलं, 'हे तुमचे अध्यात्मिक गुरु आहेत वाटतं' त्यावर तो भलामोठा नमस्कार करून म्हणाला. 'म्हणजे काय. आमचं सर्वस्व आहेत ते. त्यांच्या शिवाय आमचा दिवस सुरु होत नाही की मावळत नाही'

'काय शिकवतात ते. खूप चांगलं ज्ञान देत असतील ना' मी आपलं विषय वाढवायचा म्हणून विचारलं. त्यावर तो म्हणाला 'ज्ञान?.... हेच की, जीवनात वागावं कस. मनाची शांती कशी ठेवावी. संसार कसा करावा. माणसा माणसात भेद करू नये.....' यावर तो खूप काही बोलत राहीला.

मी खिडकी बाहेर पहात राहिलो होतो. लोकल भरधाव वेगात धावत होती. मुंबईच्या बिल्डिंग जशा मागे पडत होत्या तशी माणुसकी सुद्धा मागे पळतीय असं क्षणभर वाटून गेलं.

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे 

विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक

8779129200