बंडखोर

 डोस्क्याला शॉट

शाळेत मुलांना समाजशास्त्र, नागरिकशास्त्र आणि देशातील प्रशासकीय कार्यपद्धती समजावी म्हणून निवडणूक घेऊन मॉनिटर नियुक्त करायचं ठरलं. झालं, वर्ग शिक्षकांनी निवडणूक जाहीर केली.
रीतसर फॉर्म भरण्याची मुदत, ती मागे घेण्याची मुदत, इत्यादी सर्व तारखा ठरल्या.
सातवीच्या वर्गात फडणीस आणि ठाकूर हे अतिशय हुशार विद्यार्थी होते. अपेक्षेप्रमाणे दोघे निवडणुकीत उभे राहीले. आता दोघात निवडणूक होणार आणि एक कोणीतरी मॉनिटर होणार याची खूणगाठ सर्वांनी बांधली होती. पण गम्मत तर पुढेच होती, फॉर्म भरण्याच्या दिवशी वेळेपूर्वी पाच मिनिट आधी पवारने अर्ज भरला आणि सगळ्यांना धक्का बसला. तरी शिक्षक त्याला म्हणाले सुद्धा, अरे कशाला फार्म भरतोयस, तुला कोण मत देणार. उगाच वेळ घालवू नकोस. त्यावर तो म्हणाला, बंडखोर समजा हवं तर पण मला निवडून यायचंय.
झालं शेवटी तिरंगी लढत ठरली. दोन हुशार विरुद्ध एक बंडखोर. सरांनी निवडणुकीच्या एक दिवस आधी वर्गासमोर तिघांना दहा मिनिटं बोलण्याची संधी दिली. दोन हुशार मुलांनी मीच कसा योग्य ते ठासून सांगितलं. बंडखोर बोलायला उभा राहीला आणि त्याने सर्वांनाच आश्चर्याचा धक्का दिला. तो म्हणाला, मला काही निवडून यायचं नाही. कोण ते नको ते झंझट अंगावर घेईल. पण तुम्ही मला मतं दिली तर मी ठरवीन की पुढचा मॉनिटर कोण ते. मी पाठिंबा दिल्या शिवाय मॉनिटर कोण होणारच नाही. मग त्यानं जर आपल्याला हवं तसं काम केलं तर ठीक नाहीतर त्याला बाकावर बसवू आणि दुसऱ्याला पाठिंबा देऊ. कशाला हवा वर्षभर एकच मॉनिटर. गरज वाटली तर बदलू की, तो अधिकार आपल्या हातात राहीला पाहीजे. मग बदलला जाईल म्हणून निवडलेला मॉनिटर नीटपणे काम करतो की नाही ते बघाच. त्याच्या या म्हणण्याला सगळ्यांनी टाळ्या वाजवून प्रतिसाद दिला.
हा नवीन फंडा सगळ्यांनाच पसंत पडला. मग व्हायचं तेच झालं....
(जरा भान ठेवून बघा, आजूबाजूला काय चाललंय ते)

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे
विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक