टोळकी

 डोस्क्याला शॉट

टोळकी मिळाली का हो, सुलीनं भाऊजींना विचारलेल्या प्रश्नांनं मी चमकून पाहीलं तर भाऊजींचे डोळे चमकत होते, चेहऱ्यावर समाधान होतं आणि कापडी पिशवी नाचवत, बघ तरी काय आणलंय म्हणत स्वयंपाक घरात निघून गेले.

बऱ्याच वर्षांनी चिपळूणातल्या मामे बहिणीकडे दोन दिवस जाण्याचा योग आला.

ओमळी या जंगलाने वेढलेल्या छोट्याश्या, टूमदार गावात आमच्या सुलीला दिलं होतं. तिसेक वर्षांपूर्वी त्यांच्या लग्नाला गेलो होतो, त्यावर आता जाणं झालं. आता गाव खुपच बदललंय असं भाऊजी म्हणतात. महात्मा गांधी यांचे राजकीय गुरु नामदार गोपाळकृष्ण गोखले यांचं हे गाव. गावात सुंदर देवळं आणि दोनचार दुकानं आहेत. एसटी दिवसातून चार वेळा येते. शाळा कॉलेजसाठी मुलं त्यातून येजा करतात. बाकी गाव तसं शांत. जंगलानं वेधलेलं असल्यामुळे सतत प्राणी, पक्षी यांचे आवाज कानावर पडत असतात.

बुधवार, शुक्रवार आणि रविवारी सुन्या टेम्पो भरून मच्छि घेऊन येतो. मासे प्रेमी कोकणी लोकं त्यावर तुटून पडतात. भाऊजी पण त्यातलेच.

आज रविवारी मात्र भाऊजींची सुन्यान निराशा केली. त्याच्या येण्याकडे डोळे लावून बसलेले भाऊजी टेम्पो येताच रस्त्यावर धावले. पाहतात तर फक्त कोळंबी आणि बांगडेच होते. नाहीम्हणत त्यांनी ते थोडं घेतलं पण त्यांचं समाधान झालं नाही. मासे घेऊन ते घरात आले आणि झपाझप आवरून तयार झाले. सुलुनी ते पाहिलं आणि त्यांना हटकलं, काय... स्वारी तयार होऊन कुठं निघाली, त्यावर ते म्हणाले, कधीकाळी मेहुणा आलाय त्याला टोळकी खायला घालतो. असं म्हणत एसटी येताच ते त्यात बसून चिपळूणला गेलेसुद्धा. आता दोनएक तासाने ते परत येणार होते.

एसटीचा आवाज ऐकताच सुलु म्हणाली, आले रे तुझे भाऊजी टोळकी घेऊन. मी उत्सुकतेनं स्वयंपाक घरात जाऊन पाहिलं तर गुबगुबीत गोल गोल माशाच्या फोडी होत्या. त्याबरोबर त्याची गाभोळीपण त्यांनी आणली होती. सुलुनी वेळ न दवडता मासे स्वच्छ करून फ्राय करायला घेतले. घरात मासे तळल्याचा सुगंध दरवळू लागला.अर्धा पाऊण तासात आमची ताटं तयार होऊन समोर आली. घे रे, बघ टोळकी कशी लागतात ते. इथली स्पेशल आहेत ती.

मी पहिला घास टोळकीचाच खाल्ला आणि चक्क ओरडलोच. अरे व्वा, मस्तच आहेत हो तुमची टोळकी. सुंदर झालीय ग मच्छि, असं म्हणून बहिणीला आणि भाऊजींना मनसोक्त दाद दिली आणि पोटात उठलेला अगडोंब शांत करू लागलो.

त्यावेळी स्वयंपाक घराच्या दरात उभी असलेल्या सुलुचे आणि माझ्या समाधानाकडे एक टक पहात असलेल्या भाऊजींचे डोळे चमकत होते.

हेच ते जगप्रसिद्ध कोकणी लोकांचं मासे प्रेम आणि त्यांचा जीव लावणारा पाहुणचार.

गोष्ट लहान आहे पण डोस्क्याला शॉट आहे 

विचार करा हवं तर नाहीतर सोडून द्या 🤔

आनंद वेदपाठक

8779129200